28 april 2011 A.D. De Stellageur valt over straten en pleinen en “Uit eten met Driekant” maakt dit maal de “Nachtuil” onveilig, een stukje Leuvens volkspatrimonium.
De ietwat excentrieke maîtresse d’hôtel stelt nog snel een menuutje samen voor de vegetariër van de bende, en al snel kan er aangeschoven worden aan de dis. In combinatie met wat olijfjes en “anchois à la façon du hibou nocturne” wordt er geaperitiefd, de een met de huiscocktail (geur van hoestsiroop, doch algemeen goedgekeurde smaak), de ander met een zéér alcoholische Pisang Orange.
Door de keuze voor een apart zaaltje voor Driekant, kan niet geoordeeld worden over de looks van het andere cliëntieel, hoewel de passage vaak onder luid gejoel op een 10 getrakteerd wordt. De bediening verloopt verder relaxed en gezapig. Alvorens de patronne komt aandraven met de voorgerechtjes, wordt er her en der door haar blonde assistent nog een tafeltje verhoogd en verlaagd, tot groot jolijt van de aanwezige heerschappen.
De garnaalkroketten worden positief onthaald wegens de grote aanwezigheid van de grijze zeediertjes in de twee gefrituurde hompjes. De pangasius wordt door de kenners als “mooi vochtig” omschreven, maar had misschien een extra draaitje van de pepermolen verdiend. De salade voor de aanwezige vegetariër is imposant groot.
De witte wijn vloeit rijkelijk, en het Chaudfontainewater wordt opgediend in de speciaal daarvoor voorziene glazen. Terwijl de blonde jongeman des huizes de toiletdeur openhoudt voor een lid van het gezelschap, wordt de rode wijn gedispenseerd onder de disgenoten.
Het varkenshaasje in Orval-champignonsaus is smakelijk en overvloedig, maar de discrepantie tussen de zelf door de passé-vite gedraaide kroketjes en de harde diepvriesfrietjes is enorm. De zalm is eenvoudig maar verrukkelijk; goede wijn hoeft geen krans. De een vraagt ongegeneerd wat mayonaise bij, de ander een extra berg kroketten. De wijn wordt erg geregeld bijgevuld.
Het dessert is overwegend van mindere kwaliteit: de chocomousse is vrij hard, de tiramisu plat (voor een dissidente stem in het gezelschap “luchtig”). De dame blanche daarentegen wordt zeer gesmaakt, en de chocoladesaus vliegt onder een luid buldergelach door de gelagzaal.
Dit is ook typisch voor de nachtuil: geen capsones, volks en sfeervol in de vriendschappelijke zin van het woord. Samengevat: de maaltijd was eenvoudig, evenwel goed bereid, en vooral abundant. De “Nachtuil” moet het hebben van zijn eerlijke keuken en de amicale atmosfeer.
Restaurant De Nachtuil
Krakenstraat 8
3000 Leuven
016 220 259
Deze tekst is gebaseerd op een algemene consensus.